Ένα από τα κύρια ζητήματα που έχουν να αντιμετωπίσουν τα άτομα που βιώνουν διπολική διαταραχή είναι το κοινωνικό στίγμα. Το κοινωνικό στίγμα περιγράφεται ως η παράμετρος που ένα άτομο αντιμετωπίζει ένα άλλο άτομο με αρνητικό τρόπο επειδή γνωρίζει πως νοσεί από κάποια νευρο-βιολογική / νευρο-νοητική νόσο όπως η διπολική διαταραχή.
Ορισμένες από τις παραμέτρους που ενθαρρύνουν τον κοινωνικό στιγματισμό είναι: οι εσφαλμένες αντιλήψεις από το κοινό για την διπολική διαταραχή, η προσωποποίηση κάποιου με την νόσο που βιώνει (ενώ δεν είναι αυτό που καθορίζει κάποιο άνθρωπο αλλά τα στοιχεία της προσωπικότητας του όπως είναι το χιούμορ του) ,οι πεποιθήσεις των εργοδοτών σχετικά με την νευρο-βιολογική / νευρο-νοητική νόσο, και ο τρόπος που τα μέσα μαζικής ενημέρωσης τοποθετούνται για θέματα που αφορούν την διπολική διαταραχή ή οποιαδήποτε άλλη νευρο-βιολογική / νευρο-νοητική νόσο.
Σε ορισμένες περιπτώσεις το κοινωνικό στίγμα είναι αποτέλεσμα προσωπικών πεποιθήσεων του ατόμου για τις νευρο-βιολογικές / νευρο-νοητικές νόσους και έτσι το άτομο οδηγείται σε αυτό-στιγματισμό.
«Βλέπω τον ευατό μου διαφορετικά από τότε που έμαθα πως έχω διπολική διαταραχή»
Το κοινωνικό στίγμα συνοδεύεται από αρνητικά συναισθήματα όπως ντροπής και λύπης. Έτσι με τα πιο πάνω συναισθήματα, η πλοήγηση της ζωής των ατόμων με διπολική διαταραχή αλλά και των οικογενειών τους πολλές φορές γίνεται δύσκολή αφού το κοινωνικό στίγμα ενθαρρύνει συμπεριφορές όπως είναι η απομόνωση και η μυστικότητα δημιουργώντας έτσι προβλήματα στη διαβίωση ακόμα και στην αναζήτηση στήριξης από κάποιο επαγγελματία ψυχικής υγείας.
Οι πιο συχνές παρεμβάσεις που τα άτομα με την νευρο-βιολογική / νευρο-νοητική νόσο επιλέγουν να μην συμμετέχουν είναι οι ομαδικές παρεμβάσεις. Σίγουρα σε μια ομαδική παρέμβαση το άτομο θα έρθει σε επαφή και με άλλα άτομα.
«Αν με δει κάποιος στην ομάδα που γνωρίζω»
Βέβαια το νόημα δεν είναι να κρύβεσαι για πάντα, αλλά να αποδεκτείς αυτό που σου συνέβηκε και να το διαχειριστείς όσο πιο αποτελεσματικά μπορείς.
Παρ όλα αυτά είναι σημαντικό να αναφερθεί πως σε ομαδικές συναντήσεις μπορεί το άτομο να βρει γαλήνη για την νόσο του αφού έχει την ευκαιρία να συζητήσει με ομότιμους, τους προβληματισμούς του ακόμα και να βρει λύσεις που ίσως δεν είχε σκεφτεί ποτέ.
Οι ομαδικές συναντήσεις τις πλύστες φορές έχουν χαρακτήρα αυτοβοήθειας ή συντονίζονται από κάποιο επαγγελματία ψυχικής υγείας. Τις περισσότερες φορές οι ομάδες που στόχο έχουν την ενδυνάμωση του ατόμου με διπολικη διαταραχή περιλαμβάνουν παροχή γνώσης για την νόσο καθώς επίσης και δεξιότητες αυτό-διαχείρισης πρώιμων σημείων και συμπτωμάτων υποτροπής νόσου.
Ότι μας συμβεί δεν μπορούμε να το αλλάξουμε αλλά να το διαχειριστούμε και να μάθουμε να πορευόμαστε μαζί του
