Η Γνωστική Συμπεριφορική θεραπεία αποτελεί θεραπευτική μέθοδο μέσω του λόγου (talking therapy) ή επικοινωνιακή θεραπεία που αρχικά είχε χρησιμοποιηθεί για την αποτελεσματικότερη διαχείριση της μονοπολικής καταθλιπτικής διαταραχής και των διαταραχών άγχους.

Σύμφωνα με τη διεθνή βιβλιογραφία, η ΓΣΘ εφαρμόζεται πλέον σε ευρύ φάσμα διαταραχών όπως διαταραχές πρόσληψης τροφής και χρήσης ψυχοδραστικών ουσιών, ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή, διπολική διαταραχή ενώ τα δεδομένα δείχνουν υψηλού βαθμού αποτελεσματικότητα ως προς τον έλεγχο των συμπτωμάτων των ανωτέρω διαταραχών.

Η αποτελεσματικότερη διαχείριση της ΔΔ έχει τεκμηριωθεί πως μπορεί να πραγματοποιηθεί με ασκήσεις αυτοδιαχείρισης από την ΓΣΘ, μειώνοντας έτσι το ποσοστό υποτροπών, τη βελτίωση της καταθλιπτικής συμπτωματολογίας και τη μείωση της έντασης συμπτωμάτων της μανίας.

Ουσιαστικά, η ΓΣΘ στοχεύει στη διαχείριση και πρόληψη των γνωστικών, συναισθηματικών συμπεριφορικών συμπτωμάτων τα οποία σχετίζονται με τα καταθλιπτικά ή μανιακά συμπτώματα και την ενεργώ συμμετοχή του πάσχοντα και της οικογένειας τους.

Συνολικά, κατά την εφαρμογή της ΓΣΘ στην ΔΔ, εφαρμόζονται σωρεία θεραπευτικών εργαλείων και τεχνικών με στόχο να βοηθούν oι πάσχοντες στην αυτό-διαχείριση των δυσλειτουργικών συναισθημάτων, σκέψεων και συμπεριφορών έναντι σε ένα γεγονός με απώτερο στόχο την ενίσχυση των δεξιοτήτων επίλυσης των προβλημάτων τους.

Το μοντέλο της ΓΣΘ για την ΔΔ περιλαμβάνει: α) την εκπαίδευση των πασχόντων, της οικογένειας τους και των σημαντικών άλλων προσώπων για τις δυσκολίες που συνδέονται με την ΔΔ και την κινητοποίηση του πάσχοντα να συμμετέχει ενεργά στη θεραπεία του, β) εκπαίδευση πασχόντων σε μεθόδους εντοπισμού πρώιμης καταθλιπτικής ή μανιακής συμπτωματολογίας, και ορθής εφαρμογής της φαρμακοθεραπείας, γ) εκπαίδευση στη διαχείριση δυσλειτουργικών σκέψεων για τη νόσο και την θεραπεία τους.

Επιπλέον, περιλαμβάνονται μέθοδοι και εργαλεία αυτό-διαχείρισης που ενισχύουν τις δεξιότητες της συμπτωματολογίας, όπως το διάγραμμα ζωής, για την καταγραφή της έντασης της συμπτωματολογίας και των σχετιζόμενων παραγόντων, καθώς και στρατηγικές τροποποίησης παράγοντες οι οποίοι δυσχεραίνουν τη θεραπεία της νόσου, όπως το στρες.